Daha köprüden geçerken deli gibi hissediyorum bu şehre olan hayranlığımı her gelişimde uzun uzun bakıyorum iç geçiriyorum hoş bir duygu oluyor içimde değişik ama gülümseten bir şey.Bilirsiniz belki..
Hayranıyım ama hiç niyetim yok burada yaşlanmaya gizli bir ömür törpüsüymüş gibi geliyor. İnsanlar, trafik, kalabalık her şey potansiyel stres taşıyor.Sabah insanların yüzü beş karış iş çıkışı on karış.Herkes memnuniyetsiz bakışları atıyor etrafına çünkü burada yaşamanın yükü ağır,burada mesafeler hep uzun,yollar hep çekilmez insanlar hep sıkıntıda.Şehir adamı yutmaya çalışıyormuş gibi kimsenin umurunda olmadığını çok küçük ve güçsüz olduğunu vuruyor sanki yüzüne.Alabildiğine gösterişli,ışıklı,manzaralı.Sevgili gibi bir şey İstanbul.Hem çok sevip hem nefret ettiğin kopamadığın bir sevgili.
Doğup büyüdüğüm şehir diye böyle düşünüyorum belki ama uzaktan bakanlara da değişik cilveleri var bu kıtaları birleştiren tek şehrin.Fısıldayıp insanları buraya çağıran bir sesi var bence.Burada zaman geçer mutlaka geçer ama yaşamak zordur yaşıyorum diyemezsin öyle kolay kolay.Korkular belirler senin hayatını en basitinden park yeri bulamama korkusuyla gidemezsin bir yerlere,geç saatte çıkamazsın sapığı var manyağı var derler,bazen evinin camını açmak bile korkutur dışarıdaki gürültü yüzünden, hele devletle işin varsa kalabalık şehrin devlet daireleri de psikopattır saatlerini alır sonuç vermez bürokrasi kokusu sarmıştır duvarlarını.
Kısacası ben yine geldim buralardayım ama döneceğim geri ve bir gün tümden geri döndüğümde de yeni planlar yapacağım başka bir yerde yaşamak için.Eğer burada yaşamam gerekirse de beni buraya bağlayacak ve saydığım sebepleri görmemi engelleyecek çok iyi sebeplerim olur umarım.-çok para veren iş yeri,çok sevilen sevgili falan- Neyse Ertesi gün gidiyorum bayramda gelip elini öpeceğim İstanbul'un ;) sevgiler..
ve İstanbul... Gün içerisinde yaşanan stresin, vapurda esen rüzgarla akıp gittiği tarifsiz bir şehir... İstanbul...
YanıtlaSilkendi yazımdan bir cümle:))İstanbul zor ama güzel bir şehir